چه رفتاری در کودکان اوقات تلخی و پرخاشگری تلقی میشود؟
شدت بدخلقی در کودکان میتواند از ناله و شکایت کردن، غر زدن و گریه کردن تا جیغ کشیدن،
دست و پا زدن و لگد زدن، متفاوت باشد؛ این رفتار بیشتر در بین پسران و دختران ۱ تا ۴ ساله دیده میشود.
کودکان، برخلاف بزرگسالان، حس کنترل ندارند، بنابراین به دلیل عدم تواناییشان برای رسیدن به
هدف و خواستهشان احساس سرخوردگی میکنند. آیا زمانی را که حس میکردید در وضعیت خاصی
کنترلتان را از دست داده و حس وحشتناکی را تجربه کرده بودید، به یاد میآورید؟ آن حس دقیقا
همان چیزی است که کودک شما ممکن است تجربه کند، با این تفاوت که او درک نمیکند که
میتواند شیوهی رفتارش را کنترل کند.
چرا کودکان پرخاشگری میکنند؟
اعتقاد بر این است که بروز بدخلقی در رفتار کودک میتواند دلایل متفاوتی داشته باشد؛ گرسنگی، به
دنبال توجه بودن، دنبال اطمینان و آرامش و امنیت بودن یا فقط احساس ناراحتی از جملهی این دلایل
هستند. اغلب کودکان زمانی پرخاشگری میکنند که تسلیم خواستههایشان نمیشوید؛ این خواسته
میتواند هر چیزی باشد، درخواست یک اسباب بازی خاص یا سایر خواستههای غیرمنطقی!
اگر کودک شما بیشتر از حد قابل قبول، پرخاشگری میکند، وقت آن است که مداخله کنید، روش
هایی را پیبگیرید و مراحل آنها را انجام دهید تا اطمینان پیدا کنید که کودکتان خوب رفتار میکند و
احساساتش تحت کنترل است. در زیر برخی از راههای چگونگی جلوگیری از بروز این رفتارها در
کودکان را مرور میکنیم.
۱. از گفتن «نه، نکن و بس کن» اجتناب کنید
این یکی از بهترین راهها برای جلوگیری از بروز تندخویی در کودکان است. هرچند ممکن است
دشوار باشد، اما وقتی صحبت از کنترل تندخویی فرزندتان میشود، این اساسیترین قانونی است که
مهارت ویژهای در این حوزه به شما میدهد. لازم نیست که به هرچیزی بله بگویید و جواب مثبت
بدهید، اما تلاش کنید از واژههای منفیای که ممکن است کودک با شنیدن آنها احساس شکست کند و
تسلیم ناتوانیاش بشود، اجتناب کنید.
توجه کنید که مکالمهی شما با کودکتان بر سر قشقرقی که به پاکرده نباید به یک مبارزهی قدرت بدل
بشود. وقتی در این مرحله دارید با کودکتان کنار میآیید باید ملایمت و ملاطفت کمتری نشان بدهید. به
جای گفتن «نه، نمیخوام تو این کارو انجام بدی،» سعی کنید بگویید «دوست دارم اون کار رو به
خاطر مامان انجام بدی».
۲. تجزیه و تحلیل کنید
یکی از راههای خوب برای حفظ ارتباط و درک نیازها و احساسات کودک این است که بدانید چه
چیزی او را نگران کرده و سبب میشود که او به ابراز رفتار تندخویانه تمایل پیدا کند. این رفتار
ممکن است در هر کودکی متفاوت باشد. اکثر کودکان به هنگام گرسنگی تمایل به پرخاشگری و
بدخلقی دارند، در حالیکه سایر کودکان ممکن است دچار خوابآلودگی یا یک خستگی و بی حوصلگی
ساده شوند. در حالیکه ممکن است برایتان امکانپذیر نباشد که به هر نیاز و خواستهای پاسخ بدهید،
می توانید همیشه سعی کنید که در امور مداخله و با ایجاد تغییرات مناسب به آرام کردن کودک، کمک
کنید.
۳. ارتباط چشمی برقرار کنید
در این مرحله مهم است که تا سطح چشمان کودک خود خم شوید و پایین بیایید. بسیاری از محققان بر
این باورند که افرادی که با دیگران ارتباط چشمی برقرار میکنند بر آنها تاثیر بیشتری خواهند
گذاشت، و این دقیقا همان چیزی است که شما میخواهید از آن در ارتباط با کودکتان استفاده کنید.
عادتهایی مثل با فریاد دستور دادن یا دادزدن از اتاقی دیگر به منظور جلب توجه کودکتان را ترک
کنید. در عوض، خم شوید تا همقد او شوید، به چشمانش نگاه کنید و با متانت و قاطعانه و با لحنی
روشن، صحبت کنید و مراقب باشید خیلی ساده یا سختگیرانه عمل نکنید.
۴. به کودک زمان بدهید
اگر تشخیص دادید که فرزندتان رفتار نامناسبی دارد، به سرعت از او نخواهید که رفتارش را
متوقف کند – زیرا او وسوسه خواهد شد که این رفتار را بارها و بارها تکرار کند! برای انتقال و
جایگزینی هر فعالیت و رفتار دیگری به او زمان بدهید. ایدهی فوقالعادهی دیگر این است که
اولتیماتوم و هشداری ۵ دقیقهای به او بدهید (در اینجا با متانت و با وقار باشید) تا گریهی خود را
پایان دهد یا دست از شلوغ کاریاش بردارد. آرامش داشته باشید – همهی بچهها خواستار توجه
بسیار هستند، و اگر به آنها توجه نکنید، به طور خودکار به پرخاشگریشان پایان میدهند.
۵: به کودک اجازهی انتخاب بدهید
در مورد کودکانی که به دلیل کمبود قدرتشان پرخاشگری میکنند، این راه میتواند روش خوبی باشد